اگر قراره یک مقاله علمی به زبان انگلیسی بنویسی، اول نکات گرامری زیر رو مطالعه کن
رعایت اصول گرامری در نوشتار علمی از اهمیت بالایی برخوردار است. انتخاب زمان فعل مناسب، ساختار جملات شفاف، استفاده صحیح از حروف اضافه، تطابق فاعل و فعل، و استفاده از افعال مجهول به‌طور منطقی موجب بهبود وضوح و دقت مقاله‌های علمی می‌شود و اعتبار آن‌ها را افزایش می‌دهد.
برای نوشتن یک مقاله علمی به زبان انگلیسی، رعایت نکات گرامری زیر بسیار مهم است:
1. زمان افعال
در نوشتار علمی، انتخاب زمان فعل اهمیت زیادی دارد، زیرا زمان‌بندی مناسب کمک می‌کند تا اطلاعات به‌وضوح ارائه شوند.
زمان حال ساده (Present Simple)
معمولاً برای بیان حقایق علمی، قوانین کلی و تعاریف استفاده می‌شود. از آنجا که این اصول تغییرناپذیرند، حال ساده بهترین گزینه برای توصیف آن‌هاست. به‌عنوان مثال، جمله "Water boils at 100°C." (آب در 100 درجه سانتی‌گراد می‌جوشد) یک قانون علمی ثابت را بیان می‌کند. همچنین، هنگام توصیف روابط علت و معلولی در علم، مانند "Increased temperature leads to higher reaction rates." (افزایش دما منجر به افزایش سرعت واکنش می‌شود)، از زمان حال ساده استفاده می‌شود.
زمان گذشته ساده (Past Simple)
برای اشاره به کارهای انجام‌شده در پژوهش‌های قبلی یا یافته‌هایی که کاملاً در گذشته رخ داده‌اند، به کار می‌رود. در بخش روش تحقیق (Methods) و نتایج (Results) معمولاً از این زمان استفاده می‌شود. به‌عنوان مثال، جمله "The experiment was conducted in three phases." (آزمایش در سه مرحله انجام شد) نشان می‌دهد که آزمایش در گذشته انجام شده و کامل شده است. این زمان همچنین برای گزارش داده‌ها و مشاهدات حاصل از پژوهش‌های پیشین مناسب است، مانند "The participants completed the questionnaire within 30 minutes." (شرکت‌کنندگان پرسشنامه را در 30 دقیقه تکمیل کردند).
زمان حال کامل (Present Perfect)
در مقالات علمی زمانی به کار می‌رود که پژوهش‌های گذشته هنوز بر موضوع تأثیر دارند یا یافته‌های قبلی به‌نوعی همچنان مرتبط‌اند. این زمان معمولاً در مقدمه (Introduction) و مرور ادبیات (Literature Review) دیده می‌شود. برای مثال، جمله "Several studies have shown the effectiveness of this method." (چندین مطالعه اثربخشی این روش را نشان داده‌اند) بیانگر این است که پژوهش‌هایی انجام شده و نتایج آن‌ها همچنان معتبر و قابل استناد است. این زمان اغلب برای معرفی مطالعات قبلی بدون اشاره به زمان دقیق آن‌ها استفاده می‌شود، مانند "Many researchers have explored this phenomenon." (محققان زیادی این پدیده را بررسی کرده‌اند).
2. ساختار جملات و سبک نوشتاری
در نوشتار علمی، وضوح و خوانایی از اهمیت بالایی برخوردار است. یکی از بهترین راه‌ها برای بهبود خوانایی مقاله، استفاده از جملات کوتاه و شفاف است. جملات طولانی و پیچیده ممکن است خواننده را گیج کنند و فهم مطلب را دشوار سازند. برای مثال، به جای نوشتن "In order to evaluate the impact of climate change, a comprehensive study was conducted over a period of ten years, involving multiple variables and extensive data collection," می‌توان جمله را ساده‌تر کرد: "A ten-year study was conducted to evaluate the impact of climate change." حذف جزئیات غیرضروری و تقسیم ایده‌های پیچیده به چند جمله کوتاه، باعث می‌شود متن علمی واضح‌تر و مؤثرتر باشد.
در بخش روش تحقیق (Methods)، معمولاً از جملات مجهول (Passive Voice) استفاده می‌شود تا تأکید روی عمل انجام‌شده باشد، نه فرد انجام‌دهنده‌ی آن. این امر به سبک علمی مقاله رسمیت بیشتری می‌بخشد. برای مثال، به جای "We analyzed the samples using X-ray spectroscopy," که بر فاعل (ما) تمرکز دارد، می‌توان نوشت: "The samples were analyzed using X-ray spectroscopy." این ساختار نشان می‌دهد که تمرکز اصلی بر روش و فرآیند آزمایش است، نه بر افرادی که آن را انجام داده‌اند. به همین دلیل، جملات مجهول در نوشتار علمی، به‌ویژه در بخش‌های روش‌شناسی و نتایج، رایج هستند.
علاوه بر وضوح و استفاده از جملات مجهول، حفظ لحن رسمی و آکادمیک در مقاله‌های علمی ضروری است. باید از زبان محاوره‌ای و غیررسمی خودداری شود. برای مثال، جمله‌ی "A lot of studies have looked at this problem," (مطالعات زیادی به این مشکل نگاه کرده‌اند) غیررسمی است و بهتر است از نسخه‌ی رسمی‌تر آن استفاده شود: "Numerous studies have investigated this issue." همچنین، استفاده از عبارات دقیق و فنی به جای اصطلاحات عامیانه، کیفیت نوشتار علمی را افزایش می‌دهد. در مجموع، رعایت این نکات باعث می‌شود مقاله‌ی علمی حرفه‌ای، معتبر و خواناتر باشد.
3. استفاده صحیح از حروف اضافه
در نوشتار علمی، استفاده‌ی صحیح از حروف اضافه اهمیت زیادی دارد، زیرا ترکیب نادرست آن‌ها می‌تواند باعث اشتباهات گرامری و کاهش کیفیت متن شود. برخی از کلمات و عبارات همیشه با یک حرف اضافه‌ی خاص به کار می‌روند. به‌عنوان مثال، "dependent on" به معنی وابسته به است و نباید به اشتباه "depend of" نوشته شود؛ جمله‌ی صحیح این است: "The outcome of the experiment is dependent on environmental conditions." (نتیجه‌ی آزمایش به شرایط محیطی وابسته است). همچنین، عبارت "capable of doing something" به معنای قادر به انجام کاری بودن است و باید با of و فعل به صورت -ing استفاده شود، مانند: "She is capable of solving complex equations." (او قادر به حل معادلات پیچیده است)، نه "capable to solve."
یکی دیگر از اشتباهات رایج، استفاده‌ی نادرست از "consist of" به جای "consist in" است. عبارت "consist of" برای توصیف اجزای یک چیز به کار می‌رود، مانند: "The committee consists of five members." (کمیته از پنج عضو تشکیل شده است)، درحالی‌که استفاده از "consist in" در این معنا نادرست است. رعایت این نکات به نگارش علمی دقت و صحت بیشتری می‌بخشد و باعث می‌شود متن حرفه‌ای‌تر و طبیعی‌تر به نظر برسد.
4. تطابق فاعل و فعل
در زبان انگلیسی، تطابق فاعل و فعل یکی از اصول مهم گرامری است که باید به آن توجه ویژه داشت. در صورتی که فاعل جمله عبارت جمع باشد، فعل نیز باید جمع باشد. برای مثال، در جمله‌ی "A number of studies have shown," که فاعل "a number of studies" جمع است، فعل "have" به صورت جمع می‌آید. اما در جمله‌ی "A number of studies has shown," که نادرست است، فعل باید به صورت جمع (have) و نه مفرد (has) باشد. این نکته به ویژه در جملاتی که فاعل آن‌ها به نظر مفرد می‌آید اما جمع است، مانند "a number of" یا "a variety of"، اهمیت دارد. بنابراین، در چنین مواردی همیشه باید فعل با فاعل جمع همخوانی داشته باشد.
5. استفاده درست از علائم نگارشی
در نگارش علمی، استفاده صحیح از علائم نگارشی نقش بسیار مهمی در وضوح و ساختار متن دارد. یکی از اشتباهات رایج در نگارش، استفاده نادرست از ویرگول بین دو جمله مستقل است. در صورتی که دو جمله کامل و مستقل به هم مرتبط باشند، نمی‌توانیم آن‌ها را صرفاً با ویرگول از هم جدا کنیم. این کار باعث ایجاد جملات دوپاره یا comma splice می‌شود که غلط است. برای مثال، جمله‌ی "The results were promising, the study continued." نادرست است زیرا ویرگول به تنهایی نمی‌تواند دو جمله مستقل را از هم جدا کند.
برای رفع این مشکل، می‌توانیم از نقطه‌ویرگول (semicolon) یا حرف ربط (conjunction) استفاده کنیم. به‌عنوان مثال، جمله‌ی صحیح به این صورت خواهد بود: "The results were promising; therefore, the study continued." در اینجا، نقطه‌ویرگول دو جمله مستقل را به‌طور مؤثر به هم متصل می‌کند، و استفاده از حرف ربط therefore نیز نشان‌دهنده رابطه‌ی منطقی بین دو جمله است. استفاده صحیح از این علائم باعث می‌شود که خواننده به راحتی بتواند ساختار جمله‌ها را درک کرده و ارتباط منطقی بین بخش‌های مختلف متن را بهتر بفهمد.
6. اجتناب از افعال مجهول غیرضروری
در نگارش علمی، یکی از نکات مهم استفاده از افعال مجهول (passive voice) به‌طور متناسب و منطقی است. در حالی که افعال مجهول در برخی بخش‌ها مانند روش تحقیق معمولاً مورد استفاده قرار می‌گیرند تا تمرکز روی عمل انجام‌شده باشد، در سایر مواقع بهتر است از افعال معلوم (active voice) برای افزایش وضوح و خوانایی استفاده کرد. به‌عنوان مثال، جمله‌ی "We analyzed the data" نسبت به "The data were analyzed by us" شفاف‌تر و مختصرتر است. در اینجا، استفاده از ساختار معلوم باعث می‌شود که جمله مستقیم‌تر و مفهومی‌تر باشد و نیازی به اشاره به فاعل در انتهای جمله نیست.
استفاده از افعال مجهول غیرضروری می‌تواند باعث پیچیده شدن جملات و کاهش تاثیرگذاری آن‌ها شود. به‌ویژه در موقعیت‌هایی که فاعل جمله مشخص و اهمیت دارد، بهتر است از ساختار معلوم استفاده کنیم تا هم‌زمان ساده‌سازی و شفافیت متن حفظ شود. به عنوان مثال، در بسیاری از تحقیقات علمی، اگر فاعل نقش مهمی در انتقال اطلاعات داشته باشد، استفاده از جملات معلوم به‌جای مجهول می‌تواند تأثیر بیشتری بگذارد. به‌طور کلی، اجتناب از افعال مجهول غیرضروری باعث می‌شود که متن علمی شما طبیعی‌تر، مستقیم‌تر و خواناتر باشد.
7. استفاده صحیح از ضمایر اشاره
استفاده صحیح از ضمایر اشاره (demonstrative pronouns) در نگارش علمی بسیار مهم است زیرا این ضمایر به وضوح و دقت متن کمک می‌کنند. ضمیر "This" برای اشاره به یک شیء یا مفهوم خاص به کار می‌رود که پیش از آن در متن معرفی شده است. برای مثال، در جمله‌ی "This method improves accuracy," ضمیر "This" به روش خاصی اشاره می‌کند که قبلاً توضیح داده شده است. استفاده از "This" به‌طور واضح نشان می‌دهد که نویسنده درباره یک مفهوم خاص صحبت می‌کند که توجه خواننده را جلب می‌کند. این کار به خواننده کمک می‌کند تا ارتباط بهتری با اطلاعات ارائه‌شده برقرار کند.
از سوی دیگر، برای اشاره به چندین شیء یا مفهوم که به‌طور جمع یا مجموعه‌ای مورد بحث قرار گرفته‌اند، باید از ضمیر "These" استفاده کرد. به‌عنوان مثال، در جمله‌ی "These results indicate a significant improvement," ضمیر "These" به نتایج مختلف اشاره دارد که به‌طور مستقیم به داده‌ها یا نتایج متعددی که قبلاً ذکر شده‌اند، مرتبط است. استفاده صحیح از این ضمایر به خواننده کمک می‌کند تا به راحتی ارتباط منطقی بین بخش‌های مختلف مقاله را درک کند و از سردرگمی جلوگیری کند.
سخن پایانی
در نوشتار علمی، رعایت اصول گرامری از اهمیت زیادی برخوردار است و این نکات می‌توانند به وضوح، دقت و خوانایی مقاله کمک کنند. انتخاب صحیح زمان افعال، استفاده مناسب از ساختار جملات، حروف اضافه، و علائم نگارشی، باعث می‌شود که مقاله‌ی علمی به‌طور مؤثری مفاهیم پیچیده را به‌صورت ساده و شفاف به مخاطب منتقل کند. علاوه بر این، توجه به دقت در استفاده از افعال مجهول و ضمایر اشاره می‌تواند ساختار مقاله را منطقی‌تر و ارتباطات آن را روشن‌تر کند. در نتیجه، توجه به این اصول گرامری نه‌تنها به ارتقاء کیفیت نوشتار علمی کمک می‌کند بلکه باعث افزایش اعتبار و تاثیرگذاری آن می‌شود.
آکادمی زبان اشراق با توجه به اهمیت گرامر و ساختار صحیح در نوشتار علمی، می‌تواند دوره‌های تخصصی‌ای را برای آموزش اصول نوشتاری زبان انگلیسی طراحی کند که بر رعایت این نکات گرامری تأکید داشته باشد. آموزش مهارت‌های لازم برای نگارش صحیح مقالات علمی به دانش‌آموزان و پژوهشگران کمک خواهد کرد تا بتوانند ایده‌ها و تحقیقات خود را به‌صورت حرفه‌ای، دقیق و تاثیرگذار در مجامع علمی ارائه دهند. این رویکرد می‌تواند آکادمی زبان اشراق را به مرکزی معتبر برای آموزش زبان علمی تبدیل کند.