من بریتیش مکالمه میکنم، فرقشو با امریکن میدونی؟
زبان انگلیسی در لهجه‌های بریتیش و آمریکن تفاوت‌های متعددی دارد که در چهار حوزه اصلی شامل تلفظ، واژگان، گرامر و نگارش مشاهده می‌شود. این تفاوت‌ها برای زبان‌آموزان اهمیت دارند و بر شیوه یادگیری و استفاده از زبان تأثیر می‌گذارند.
لهجه‌های بریتیش (British) و آمریکن (American) در زبان انگلیسی تفاوت‌هایی دارند که شامل تلفظ، واژگان، گرامر و حتی نگارش می‌شود. در اینجا به برخی از مهم‌ترین تفاوت‌ها اشاره میکنم:
1. تلفظ (Pronunciation)
تفاوت‌های تلفظ در لهجه‌های بریتیش و آمریکن یکی از برجسته‌ترین و شناخته‌شده‌ترین ویژگی‌های زبان انگلیسی است. در این بخش، به برخی از تفاوت‌های مهم در تلفظ حروف و صدای آن‌ها اشاره کرده‌ام که به صورت خاص بین بریتیش و آمریکن متفاوت است.
تفاوت در تلفظ حرف "r"
در بریتیش: در بیشتر لهجه‌های بریتانیایی، مخصوصاً لهجه‌های Received Pronunciation (RP)، حرف "r" در پایان کلمات معمولاً تلفظ نمی‌شود. به این نوع تلفظ، non-rhotic گفته می‌شود.
مثال: کلمه‌ی car در بریتیش به شکل "کا" تلفظ می‌شود، بدون اینکه صدای "r" شنیده شود.
در آمریکن: در لهجه‌های آمریکایی، مخصوصاً لهجه‌های General American، حرف "r" در پایان کلمات تلفظ می‌شود. این ویژگی به تلفظ‌های rhotic معروف است.
مثال: کلمه‌ی car در آمریکن به شکل "کـار" تلفظ می‌شود، با صدای واضح "r".
تفاوت در تلفظ حرف "a"
در بریتیش: در برخی کلمات خاص، حرف "a" به‌ویژه در کلمات طولانی‌تر یا کلمات با ترکیب‌های خاص، به‌طور معمول به شکل "آ" (ah) تلفظ می‌شود. این یکی از ویژگی‌های بارز تلفظ بریتیش است.
مثال: در کلمه‌ی dance، بریتانیایی‌ها معمولاً "dahns" (دانس) می‌گویند.
مثال دیگر: در کلمه‌ی bath، بریتانیایی‌ها "bahth" (باث) تلفظ می‌کنند.
در آمریکن: در لهجه‌ی آمریکن، این کلمات به گونه‌ای متفاوت تلفظ می‌شوند و صدای "a" بیشتر شبیه به "æ" است که در واقع صدای a بازتر و نزدیک‌تر به "a" است.
مثال: در کلمه‌ی dance، آمریکایی‌ها "daenss" (دنس) می‌گویند.
در کلمه‌ی bath هم به شکل "baeth" (بث) تلفظ می‌شود.
تفاوت در تلفظ حروف صدادار (Vowels)
تلفظ حرف "o"
در بریتیش، تلفظ حرف "o" در برخی کلمات ممکن است نزدیک‌تر به صدای "او" باشد.
مثال: در کلمه‌ی hot، بریتانیایی‌ها معمولاً "hɔt" (هات) تلفظ می‌کنند که صدای "o" در آن به نوعی شبیه "او" است.
در آمریکن، تلفظ حرف "o" در کلماتی مانند hot معمولاً شبیه به صدای "آ" است.
مثال: در کلمه‌ی hot، آمریکایی‌ها "hɑt" (هات) تلفظ می‌کنند که صدای "o" شبیه به "آ" است.
تفاوت در تلفظ حرف "u"
در بریتیش، در کلماتی مانند cup و bus صدای "u" معمولاً بیشتر به‌صورت "ʌ" (مثل صدای "a" در کلمه‌ی "bus") تلفظ می‌شود.
در آمریکن، این صدای "u" ممکن است به‌صورت "ʌ" یا حتی "ʊ" تلفظ شود.
مثال: در بریتیش، cup به شکل "kʌp" و در آمریکن به شکل "kʌp" یا حتی "kʊp" تلفظ می‌شود.
تفاوت‌های دیگر در تلفظ حروف
حروف "t" و "d"
در بریتیش، وقتی "t" یا "d" بین دو صدای واکه‌ای قرار می‌گیرد، به‌طور واضح تلفظ می‌شود، در حالی که در آمریکن این حروف معمولاً به شکل یک صدای نرم و مشابه "d" تلفظ می‌شود. مثال: در کلمه‌ی water:
در بریتیش: wɑːtər (وا-تِر)
در آمریکن: wɔːdər (وای-دِر)
تفاوت در تلفظ "h"
در بریتیش و برخی لهجه‌های بریتانیایی، در برخی کلمات که با "h" شروع می‌شوند، این حرف به‌طور واضح تلفظ می‌شود.
مثال: در کلمه‌ی hotel در بریتیش، صدای "h" به‌طور واضح تلفظ می‌شود.
در آمریکن، به‌ویژه در لهجه‌های جنوبی و برخی دیگر از لهجه‌ها، ممکن است این "h" در آغاز کلمات حذف شود.
مثال: در آمریکن، ممکن است کلمه‌ی hotel به شکل 'otel تلفظ شود.
این تفاوت‌ها در تلفظ باعث می‌شوند که هر لهجه ویژگی‌های خاص خود را پیدا کند. برای افرادی که به‌طور خاص می‌خواهند به یک لهجه مسلط شوند (مثلاً بریتیش یا آمریکن)، توجه به این تفاوت‌ها در تلفظ می‌تواند کمک زیادی کند تا درک بهتری از نحوه صحبت کردن افراد در هر کشور داشته باشند.
2. واژگان (Vocabulary)
تفاوت‌های واژگانی یکی از ویژگی‌های مهمی است که زبان‌آموزان هنگام یادگیری انگلیسی ممکن است با آن مواجه شوند. بسیاری از کلمات در انگلیسی بریتانیایی و آمریکایی به‌طور متفاوتی استفاده می‌شوند یا معانی متفاوتی دارند. در این بخش، به برخی از این تفاوت‌ها اشاره میکنم:
کلمات متفاوت برای مفاهیم مشابه
در انگلیسی بریتانیایی و آمریکایی، برای مفاهیم مشابه ممکن است کلمات متفاوتی استفاده شود. این تفاوت‌ها معمولاً در زمینه‌های روزمره، حمل و نقل، غذا و زندگی شهری وجود دارند.
Flat (بریتانیا) Apartment (آمریکا)
در بریتانیایی‌ها، کلمه‌ی flat برای اشاره به آپارتمان‌ها یا واحدهای مسکونی در ساختمان‌های چند طبقه به کار می‌رود.
در آمریکایی‌ها، به جای flat، از کلمه‌ی apartment استفاده می‌شود. برای مثال، در بریتانیا گفته می‌شود "I live in a flat" اما در آمریکا این جمله به شکل "I live in an apartment" بیان می‌شود.
Lorry (بریتانیا) Truck (آمریکا)
در بریتانیای انگلیسی، lorry به معنای کامیون است.
در انگلیسی آمریکایی، این کلمه به truck ترجمه می‌شود. برای مثال، در بریتانیا گفته می‌شود "The lorry is parked on the street" ولی در آمریکا باید گفت "The truck is parked on the street."
Biscuit (بریتانیا) Cookie (آمریکا)
در بریتانیا، biscuit به کلوچه‌ها یا شیرینی‌هایی گفته می‌شود که در آمریکا معمولاً به cookie معروف هستند.
در آمریکایی‌ها، کلمه‌ی biscuit به نان‌های گرد و نرم مشابه scone یا نان‌های صبحانه گفته می‌شود. به عنوان مثال، در بریتانیا گفته می‌شود "I like to have a biscuit with my tea" ولی در آمریکا "I like to have a cookie with my coffee" رایج‌تر است.
کلمات مشابه با معانی متفاوت
برخی از کلمات در هر دو لهجه (بریتیش و آمریکن) وجود دارند که در هرکدام معانی متفاوتی دارند. این مسئله می‌تواند باعث سوءتفاهم‌های جالب یا گیج‌کننده شود.
Boot (بریتانیا) Boot (آمریکا)
در انگلیسی بریتانیایی، boot به صندوق عقب ماشین اشاره دارد.
در انگلیسی آمریکایی، boot به چکمه گفته می‌شود. بنابراین، اگر یک بریتانیایی بگوید "I put the bag in the boot," منظورش این است که "من کیف را در صندوق عقب گذاشتم." اما یک آمریکایی اگر بگوید "I put on my boots," منظورش این است که "چکمه‌هایم را پوشیدم."
Chips (بریتانیا) Chips (آمریکا)
در انگلیسی بریتانیایی، chips به سیب‌زمینی سرخ‌شده (فرنچ‌فریز) گفته می‌شود.
در آمریکایی‌ها، chips به معنی چیپس‌های اسنک است که معمولاً به صورت برش‌های نازک از سیب‌زمینی تهیه می‌شوند. بنابراین، در بریتانیا گفته می‌شود "I want fish and chips" یعنی "ماهی و سیب‌زمینی سرخ‌شده می‌خواهم" اما در آمریکا این عبارت برای اشاره به چیپس‌های اسنک نخواهد بود.
تفاوت‌های واژگانی بین انگلیسی بریتانیایی و آمریکایی به اندازه‌ای زیاد است که ممکن است گاهی اوقات حتی باعث گیج شدن افراد شود. این تفاوت‌ها نه تنها شامل واژه‌هایی می‌شود که معانی متفاوتی دارند، بلکه شامل کلماتی است که برای اشاره به مفاهیم مشابه در هر لهجه به کار می‌روند. برای زبان‌آموزان، آشنایی با این تفاوت‌ها می‌تواند به درک بهتر و ارتباط مؤثرتر با افراد از هر دو کشور کمک کند.
3. گرامر (Grammar)
تفاوت‌های گرامری میان انگلیسی بریتانیایی و آمریکایی یکی از بخش‌های مهمی است که در هنگام یادگیری زبان باید به آن توجه کرد. این تفاوت‌ها در ساختار جملات، استفاده از زمان‌ها، پیشوندها و ساختارهای دیگر دیده می‌شود. در اینجا به برخی از این تفاوت‌ها که در زبان‌آموزی تأثیرگذار هستند، بیشتر توضیح می‌دهم:
استفاده از زمان‌ها
یکی از بارزترین تفاوت‌ها در گرامر بریتیش و آمریکن، استفاده از زمان حال کامل است. بریتانیایی‌ها معمولاً از این زمان بیشتر استفاده می‌کنند، در حالی که آمریکایی‌ها گاهی از گذشته ساده به جای حال کامل استفاده می‌کنند.
زمان حال کامل (Present Perfect)
در انگلیسی بریتانیایی، زمانی که از حال کامل استفاده می‌شود، معمولاً اشاره به ارتباط یا نتیجه‌ای از گذشته به حال دارد.
برای مثال، اگر در بریتانیا کسی بگوید "I’ve lost my keys" (من کلیدهایم را گم کرده‌ام)، این جمله نشان می‌دهد که کلیدها هنوز گم هستند و اثر آن هنوز در حال حاضر باقی‌ست.
گذشته ساده (Simple Past)
در انگلیسی آمریکایی، ممکن است به جای استفاده از زمان حال کامل، از گذشته ساده برای بیان رویدادی که در گذشته اتفاق افتاده و تأثیری بر حال ندارد، استفاده شود.
برای مثال، یک آمریکایی ممکن است بگوید "I lost my keys" (من کلیدهایم را گم کردم) که در اینجا فعل در گذشته ساده است. این جمله معمولاً نشان‌دهنده‌ی یک حادثه در گذشته است و الزامی برای نشان دادن ارتباط آن با زمان حال ندارد.
تفاوت در کاربرد
در بریتیش: "I’ve already eaten lunch." (من قبلاً ناهار خورده‌ام.)
در آمریکن: "I already ate lunch." (من ناهار خوردم.)
در اینجا، بریتانیایی‌ها از زمان حال کامل استفاده می‌کنند تا نشان دهند که عمل در گذشته انجام شده و تأثیر آن هنوز در حال حاضر حس می‌شود. ولی آمریکایی‌ها از گذشته ساده استفاده می‌کنند.
استفاده از پیشوندها
در برخی موارد، بریتانیایی‌ها و آمریکایی‌ها از پیشوندهای متفاوتی برای نشان دادن زمان‌ها و مکان‌ها استفاده می‌کنند. یکی از تفاوت‌های مشهور در این زمینه، پیشوندهای مربوط به زمان است.
"At the weekend" (بریتیش) "On the weekend" (آمریکان)
در انگلیسی بریتانیایی، از پیشوند at برای اشاره به آخر هفته استفاده می‌شود.
مثال: "I will visit my parents at the weekend." (من در آخر هفته به دیدار والدینم خواهم رفت.)
در انگلیسی آمریکایی، از پیشوند on برای اشاره به آخر هفته استفاده می‌شود.
مثال: "I will visit my parents on the weekend." (من در آخر هفته به دیدار والدینم خواهم رفت.)
این تفاوت بیشتر در مکالمات غیررسمی و نوشتار مشاهده می‌شود و در دو لهجه به همین ترتیب کاربرد دارد.
استفاده از "have got" در بریتیش
در انگلیسی بریتانیایی، have got به‌طور رایج برای نشان دادن داشتن چیزی یا در موقعیت خاص استفاده می‌شود، در حالی که در انگلیسی آمریکایی از have به‌تنهایی بیشتر استفاده می‌شود.
در بریتیش: "I’ve got a car." (من یک ماشین دارم.)
در آمریکن: "I have a car." (من یک ماشین دارم.)
در اینجا، در حالی که have got در بریتیش رایج است، در آمریکن از have بدون got استفاده می‌شود. البته این تفاوت در زبان مکالمه و گفتار زیاد بارز نیست، ولی در نوشتار رسمی‌تر می‌تواند متفاوت باشد.
استفاده از "shall" و "will"
در بریتانیایی‌ها، shall بیشتر در جملات پرسشی یا پیشنهادات استفاده می‌شود، در حالی که در آمریکایی‌ها معمولاً از will به جای آن استفاده می‌شود.
در بریتیش: "Shall we go to the cinema?" (آیا می‌خواهید به سینما برویم؟)
در آمریکن: "Will we go to the cinema?" (آیا می‌خواهیم به سینما برویم؟)
به همین ترتیب، در بریتیش از shall برای بیان پیشنهاد یا درخواست مودبانه استفاده می‌شود، در حالی که در آمریکن این کاربرد کمتر دیده می‌شود.
استفاده از "to" بعد از فعل‌های خاص
برخی افعال در انگلیسی بریتانیایی و آمریکایی ممکن است با پیشوند to یا بدون آن استفاده شوند.
در بریتیش: "He insisted on going to the store."
در آمریکن: "He insisted going to the store."
در اینجا، در بریتیش افعال مانند insist به همراه on استفاده می‌شود، اما در آمریکن ممکن است این پیشوند حذف شود.
استفاده از "different than" یا "different from"
در انگلیسی بریتانیایی، معمولاً از different from استفاده می‌شود، در حالی که در انگلیسی آمریکایی، different than رایج‌تر است.
در بریتیش: "This book is different from the one I read." (این کتاب با کتابی که خواندم فرق دارد.)
در آمریکن: "This book is different than the one I read." (این کتاب با کتابی که خواندم فرق دارد.)
این تفاوت‌ها در گرامر، اگرچه جزئی به نظر می‌رسند، اما می‌توانند در موقعیت‌های خاص باعث تغییرات معنایی یا ساختاری شوند. بنابراین، آگاهی از این تفاوت‌ها به زبان‌آموزان کمک می‌کند تا بتوانند با توجه به لهجه‌ی موردنظر خود، جمله‌بندی‌ها و زمان‌ها را به درستی به کار ببرند و در مکالمات یا نوشتارهای رسمی و غیررسمی دقت بیشتری داشته باشند.
بیشتر بخوانید:
4. نگارش (Spelling)
تفاوت‌های املا یا نگارش در انگلیسی بریتانیایی و آمریکایی یکی از ویژگی‌های قابل توجه این دو لهجه است. بسیاری از کلمات در این دو لهجه به شیوه‌های مختلف نوشته می‌شوند. این تفاوت‌ها نه تنها به دلایل تاریخی و فرهنگی بازمی‌گردند بلکه در نوشتار روزمره و رسمی نیز می‌توانند تأثیرگذار باشند.
تفاوت‌های اصلی در املا
یکی از بزرگ‌ترین تفاوت‌های املا در انگلیسی بریتانیایی و آمریکایی، مربوط به تغییرات در حروف یا پسوندهای خاص است که در برخی کلمات به‌کار می‌روند. این تفاوت‌ها معمولاً به دلایل تاریخ‌نگاری و حتی تأثیرات زبان‌شناسی بر زبان انگلیسی ایجاد شده‌اند.
تفاوت‌های در پسوندها
-our در بریتیش vs -or در آمریکن
در انگلیسی بریتانیایی، برخی از کلمات که حاوی پسوند -our هستند، در انگلیسی آمریکایی این پسوند به -or تغییر می‌کند. مثال‌ها:
Brittish: colour (رنگ)، favour (محبت)، honour (افتخار)
American: color (رنگ)، favor (محبت)، honor (افتخار)
در این موارد، تفاوت فقط در حذف حرف "u" از کلمات است که در زبان آمریکایی دیده می‌شود. این اصلاحات عمدتاً به شیوه‌ای ساده‌تر در زبان آمریکایی منجر شده است.
-re در بریتیش vs -er در آمریکن
کلمات دارای پسوند -re در انگلیسی بریتانیایی، در زبان آمریکایی به -er تبدیل می‌شوند. مثال‌ها:
Brittish: theatre (سینما)، centre (مرکز)، metre (متر)
American: theater (سینما)، center (مرکز)، meter (متر)
این تغییرات به‌طور عمده در واژگان مربوط به مکان‌ها یا واحدهای اندازه‌گیری مشاهده می‌شود.
حذف حروف "e"
-ce در بریتیش vs -se در آمریکن:
در برخی از کلمات، در بریتیش از پسوند -ce استفاده می‌شود و در آمریکن، همان کلمات با -se نوشته می‌شوند. مثال‌ها:
Brittish: defence (دفاع)، licence (مجوز)
American: defense (دفاع)، license (مجوز)
این تغییرات در املا برای ایجاد همخوانی با نحوه تلفظ کلمات در لهجه‌های مختلف است.
استفاده از "s" یا "z" در پسوندها
-ise در بریتیش vs -ize در آمریکن
در انگلیسی بریتانیایی، بسیاری از کلمات که به صورت فعلی با پسوند -ise تمام می‌شوند، در انگلیسی آمریکایی با پسوند -ize نوشته می‌شوند. مثال‌ها:
Brittish: realise (درک کردن)، organise (سازماندهی کردن)، recognise (شناسایی کردن)
American: realize (درک کردن)، organize (سازماندهی کردن)، recognize (شناسایی کردن)
نکته جالب این است که این تفاوت به زبان‌شناسی و تأثیرات آن بر تکامل زبان بازمی‌گردد. در حقیقت، در بریتانیا و برخی از کشورهای دیگر، -ise از زبان فرانسه به زبان انگلیسی وارد شده و به‌طور گسترده‌ای در گرامر و نگارش بریتانیایی استفاده می‌شود، در حالی که در آمریکای شمالی، -ize بیشتر مورد استفاده قرار می‌گیرد، زیرا این نوع پسوند در زبان‌های یونانی و لاتین ریشه دارد.
کلمات با املاهای متفاوت
این نوع تفاوت‌ها معمولاً به‌طور مستقیم روی تلفظ و کاربرد تأثیری نمی‌گذارند، بلکه تنها بر نگارش کلمه تأثیر می‌گذارند.
Travelling (بریتیش) Traveling (آمریکان)
در بریتیش، وقتی از فعل travel در زمان حال یا گذشته استفاده می‌شود، معمولاً یک حرف l دوبار نوشته می‌شود (travelling).
در آمریکایی‌ها، این کلمه به صورت traveling با یک حرف l نوشته می‌شود.
Catalogue (بریتیش) Catalog (آمریکان)
در بریتیش، catalogue به معنای فهرست یا کاتالوگ است.
در آمریکایی‌ها، همان کلمه به شکل catalog نوشته می‌شود.
کلمات خاص با تفاوت‌های املا
Cheque (بریتیش) Check (آمریکان)
در بریتانیایی، کلمه‌ی cheque به معنای چک بانکی است.
در آمریکایی، به صورت check نوشته می‌شود.
Plough (بریتیش) Plow (آمریکان)
در بریتیش، plough به معنی برف‌روبی یا دستگاه شخم‌زن است.
در آمریکایی‌ها، کلمه به شکل plow نوشته می‌شود.
تفاوت‌های املا در انگلیسی بریتانیایی و آمریکایی به‌ویژه در نحوه نوشتن پسوندها، حروف خاص و ساختارهای خاص کلمات مشاهده می‌شود. اگرچه این تفاوت‌ها ممکن است در نگارش روزمره تأثیرگذار باشند، اما در اصل، تفاوت زیادی در معنی کلمات ندارند و بیشتر مربوط به نحوه نوشتن است. بنابراین، آشنایی با این تفاوت‌ها برای کسانی که قصد دارند به یک لهجه خاص تسلط پیدا کنند، بسیار مهم است.
5. استفاده از پیشوندها و پسوندها
تفاوت‌ها در پیشوندها و پسوندها یکی از ویژگی‌های جالب زبان انگلیسی است که در میان لهجه‌های بریتانیایی و آمریکایی دیده می‌شود. این تفاوت‌ها در نوشتار و گاهی در تلفظ نیز تأثیرگذار هستند. در اینجا به چندین مثال و توضیح بیشتر در مورد این تفاوت‌ها می‌پردازم.
1. تفاوت در پسوندها
بسیاری از کلمات در انگلیسی بریتانیایی و آمریکایی تفاوت‌هایی در پسوندها دارند. این تفاوت‌ها به دلایل تاریخی و تکامل زبان به وجود آمده‌اند. یکی از تفاوت‌های بارز در استفاده از پیشوندها و پسوندها، به خصوص در اضافه کردن "l" به برخی کلمات است.
دو "l" در بریتیش و یک "l" در آمریکن
در بسیاری از کلمات، در بریتانیای انگلیسی از دو حرف "l" استفاده می‌شود، در حالی که در انگلیسی آمریکایی معمولاً تنها یک "l" استفاده می‌شود. این تفاوت به ویژه در افعال و اسم‌های مشتق‌شده از آن‌ها مشاهده می‌شود.
Travelling (بریتیش) Traveling (آمریکان)
در بریتیش، کلمه travel در حال تبدیل به اسم یا صفت از -ing برای نشان دادن فرایند استفاده می‌کند و این باعث می‌شود دو حرف l به کار رود. در انگلیسی آمریکایی، همان کلمه با یک l نوشته می‌شود.
دلیل این تفاوت‌ها
این نوع تفاوت‌ها عمدتاً به علت نحوه تغییر زبان در تاریخ‌های مختلف است. در حالی که بریتانیایی‌ها از قوانین قدیمی‌تر زبان انگلیسی پیروی می‌کنند، آمریکایی‌ها به‌طور خاص تمایل دارند زبان را ساده‌تر کنند. همین امر باعث شده است که در بسیاری از واژه‌ها و ساختارها، حروف اضافی حذف شوند.
2. استفاده از پسوندهای متفاوت
در انگلیسی بریتانیایی و آمریکایی، گاهی از پسوندهای متفاوت برای ساخت واژگان استفاده می‌شود. این تفاوت‌ها بر اساس سنت‌های مختلف نگارش و لغات مختلف در این دو لهجه ایجاد شده‌اند.
پسوندهای -ize و -ise
یکی از تفاوت‌های اصلی در پسوندهای انگلیسی بریتانیایی و آمریکایی، تفاوت در استفاده از -ize و -ise است. این تفاوت‌ها بیشتر در کلمات مربوط به افعال مشاهده می‌شود.
Brittish: realise (درک کردن)، organise (سازماندهی کردن)، recognise (شناسایی کردن)
در حالی که در بریتانیای انگلیسی بیشتر از -ise برای ساخت افعال استفاده می‌شود، در زبان آمریکایی از -ize برای همان افعال استفاده می‌شود. این تفاوت املا به‌طور عمده در نوشتار رسمی یا علمی قابل توجه است.
پسوندهای -our و -or
همچنین در برخی از کلمات، تفاوت‌هایی در استفاده از -our و -or وجود دارد. این پسوندها معمولاً در کلمات مربوط به صفات و اسم‌ها مشاهده می‌شوند.
Brittish: colour (رنگ)، honour (افتخار)، favour (محبت)
این تغییرات بیشتر به سنت‌های نوشتاری و گرامری مربوط به زبان‌های مختلف از جمله لاتین و یونانی برمی‌گردد. به عنوان مثال، -our در بریتانیای انگلیسی به‌طور تاریخی از زبان فرانسه وارد شده، در حالی که در آمریکایی‌ها، این پسوند ساده‌تر و مختصرتر با -or جایگزین شده است.
3. تفاوت در پیشوندها
تفاوت‌های پیشوندها میان انگلیسی بریتانیایی و آمریکایی نیز وجود دارند، اما این تفاوت‌ها کمتر از تفاوت‌های پسوندها هستند. یکی از مثال‌های شناخته‌شده تفاوت در استفاده از پیشوندهای in- و un- در برخی کلمات است.
Incredible (بریتیش) Uncredible (آمریکان)
در حالی که در بریتانیای انگلیسی بیشتر از in- برای واژگان منفی استفاده می‌شود، در آمریکایی‌ها ممکن است un- در برخی از کلمات به کار رود.
4. سایر تفاوت‌های جزئی در پیشوندها و پسوندها
Analyse (Brittish) vs Analyze (American): در این مورد، هم پیشوند و هم پسوند به شکل متفاوت نوشته می‌شوند.
Sympathise (Brittish) vs Sympathize (American): در بریتیش، کلمه با -ise نوشته می‌شود، در حالی که در آمریکن این کلمه با -ize نوشته می‌شود.
تفاوت‌های پیشوندها و پسوندها در بریتانیایی و آمریکایی در واقع بخش مهمی از تفاوت‌های نگارشی و گرامری در این دو لهجه است. اگرچه این تفاوت‌ها باعث تغییرات کوچک در نوشتار می‌شوند، اما در عمل این تفاوت‌ها تأثیر زیادی بر تلفظ یا معنای کلمات ندارند. آگاهی از این تفاوت‌ها می‌تواند به زبان‌آموزان کمک کند تا هنگام نوشتن یا صحبت کردن با دقت بیشتری انتخاب‌های خود را انجام دهند و از اشتباهات نگارشی جلوگیری کنند.
سخن پایانی
تفاوت‌های زبان انگلیسی بریتانیایی و آمریکایی نه تنها به‌طور مشهودی در تلفظ، واژگان و گرامر وجود دارد بلکه این تفاوت‌ها در نحوه نگارش کلمات و ساختار جملات نیز تاثیرگذار است. درک این تفاوت‌ها برای زبان‌آموزان کمک بزرگی است تا به‌طور دقیق‌تر و مؤثرتر با انگلیسی‌زبانان از هر دو کشور ارتباط برقرار کنند. این تفاوت‌ها با توجه به تاریخچه و فرهنگ‌های مختلف شکل گرفته‌اند و بخشی از ویژگی‌های منحصر به فرد هر لهجه به شمار می‌روند.
آکادمی زبان اشراق با توجه به تفاوت‌های گسترده‌ای که در زبان‌های بریتانیایی و آمریکایی وجود دارد، می‌تواند دوره‌های آموزشی متناسب با نیازهای زبان‌آموزان خود ارائه دهد. اگر فردی تمایل به یادگیری انگلیسی با لهجه بریتانیایی دارد، آکادمی باید بر تلفظ دقیق و واژگان خاص بریتانیایی تمرکز کند و در مقابل برای زبان‌آموزانی که قصد دارند به انگلیسی آمریکایی مسلط شوند، آموزش‌های مربوط به تلفظ و واژگان آمریکایی باید به صورت ویژه در نظر گرفته شود. این رویکرد می‌تواند به زبان‌آموزان کمک کند تا با اطمینان بیشتری وارد دنیای زبان انگلیسی شوند و توانایی برقراری ارتباط مؤثر با افراد از هر دو فرهنگ را پیدا کنند.
